ομότοιχος

ομότοιχος: -η, -ο (Α ὁμότοιχος, -ον)

1. αυτός που χωρίζεται από άλλον με μεσοτοιχία, με κοινό τοίχο, γειτονικός

2. (για κτήρια) αυτός που βρίσκεται παραπλεύρως, ο συνεχόμενος

νεοελλ.

φρ. «ομότοιχος ναύτης» — ναύτης που ανήκει στην ίδια τοιχαρχία με άλλον ναύτη

αρχ.

μτφ. συναφής, παρεμφερής, παρόμοιος («λύπη μανίας ὁμότοιχος εἶναί μοι δοκεῑ», Αντιφάν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)-* + τοῖχος (πρβλ. ισό-τοιχος)].

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

ὁμότοιχος — having one common wall masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὁμότοιχον — ὁμότοιχος having one common wall masc/fem acc sg ὁμότοιχος having one common wall neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὁμοτοίχους — ὁμότοιχος having one common wall masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ομ(ο)- — [ΑΜ ὁμ(ο) ] α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ὁμός και δηλώνει ότι: α) κάτι γίνεται μαζί, ταυτοχρόνως με κάτι άλλο (πρβλ. ομο βλαστώ, ομο βροντία, ομό δουπος, ομό ζευκτος, ομο θαμνώ) β) το δηλούμενο … Dictionary of Greek
ομοειρκτής — ὁμοειρκτής, οῡ, ὁ (Α) (κατά τον Φώτ.) «ὁμότοιχος ἐκ τοῡ αὐτοῡ γένους». [ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τού ὁμοερκής*] … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias